Yazmak hiç kolay değilmiş eskiler hakkında ne varsa birilkti bak hepsi şu an aklımda biraz da kirli hatıralar aslında şimdi farkına varmak gerek hava karardığında bu aynı cadde aynı sokak lambasının altı yürürken hangi sahte yüzler bana baktı? büyürken azaldık sokaklar daraldı ve masaldan uyandık kuytu bir mezarlıkta elleri cebinde hayal kuran bi kaç gençtik karanlığına gömüldü herkes bu eski şehrin kimse bu hikayenin sonunda demeyecek geçmişte ne olduysa oldu boş ver haydi hepsi geçti (geçti!) çabalarsın bazen usanmadan defalarca karalarsın kağıdı kimse uyanmadan canın yansa da susarsın üzülürler duyarsalar bir hayal gerçek olur bir kaçı rüya sanarken dar gelir dünya sana zaman acımaz asla be! artık çok geç ne yapsan da kahkahalar sahte! biraz daha sabret sonunda soğuk duvarlar eski bir hastane git haydi herkes gibi dönmem asla! de yaşamak öldürse de fazla acımaz pek bu gece yalnızlık fondip ve acılar sek ne olur yani sesini biraz fazla açıversek? boğulduk boğulacağımız kadar yolumda engeller hep bi gün yorulacağımı sanar hepsi aynı kabusta tek başımayken taarruzdalar cam bi fanustayım yalnızlığa maruz kalan ruhum ablukada hayal gücüm sanki çocukluğumun geçtiği bir avlu kadar şimdi tam buradan geriye doğru aynı nakarat ve bu hayal içinde düştüm yere havlu atarak